Op zondag 1 juni is het immers de Internationale Dag van het Kind.
Daarom schreef zij speciaal voor deze dag een column over een stem die wij vaak over het hoofd zien: die van "je innerlijke kind".
Bij kinderen denken wij meestal aan de kleintjes om ons heen. Toch vergeten we soms dat wij zélf ooit ook kind waren. Het innerlijke kind is het deel van ons dat verlangt naar spel, troost, verwondering en eenvoud.
Ergens onderweg zijn we die stem kwijtgeraakt. Omdat het leven ons heeft gevraagd - of gedwongen - om volwassen te zijn. Wij leren om door te gaan, te dragen en vol te houden, zodat we in de maatschappij kunnen functioneren.
Maar spelen is een menselijke behoefte, niet alleen voor kinderen. Het is een manier om jezelf te uiten, op adem te komen én even vrij te zijn van "moeten". En juist dát maakt het zo krachtig.
Je innerlijke kind horen betekent vooral dat je aandacht geeft aan wat jij écht nodig hebt, los van wat er van je verwacht wordt.
In het dagelijks leven merk je het bijvoorbeeld als je gespannen bent. Moeite hebt om te ontspannen en alleen bezig bent om de dag vol te houden. Of als je telkens weer hetzelfde negatieve patroon herhaalt. Dat is eigenlijk het moment waarop je innerlijke kind om hulp en aandacht vraagt: om meer zorg, plezier of simpelweg even niks te hoeven. En soms heeft het gewoon ook even troost nodig.
Het gaat vaak om kleine, simpele dingen die je blij maken, zonder dat ze een doel hoeven te dienen. Door bewust tijd vrij te maken voor zulke momenten, geef je jouw innerlijke kind ruimte om te ademen en zichzelf te laten zijn.
Deze aandacht helpt je om meer in balans te komen, milder te zijn voor jezelf en meer vreugde te ervaren, juist ook in moeilijke tijden. Het is een uitnodiging om even los te komen door simpelweg te voelen, te beleven en te genieten. Het hoeft niet groots of uitbundig te zijn. Iets tekenen, een spelletje doen, zingen, met je handen in de aarde wroeten, bloemen plukken. Het telt allemaal.
Hoe doe je dit dan? Geluk is soms gewoon iets doen waar je blij van wordt. Je innerlijke kind wil af en toe gewoon gehoord worden. En soms even haar of zijn eigen gang gaan zonder "verstandig" te hoeven zijn.
Dus stel jezelf eens de vraag: wat zou het kind in mij nu willen? En luister echt, al is het maar voor een paar minuten. Soms is dát al genoeg. Geef jezelf vandaag die paar minuten aandacht voor je innerlijke kind. Het is een klein geschenk, maar met een groot effect.
Evelien schrijft onder het motto 'Zoektocht naar Chronisch Geluk', over thema's die haar raken én waarmee zij in haar praktijk te maken krijgt.
Zij werkt met mensen met langdurige gezondheidsklachten en beperkingen, vanuit haar overtuiging dat geluk niet alleen mogelijk is. Maar ook dat je daarin meer in handen hebt dan je soms denkt.
Wil je meer hierover weten? Bekijk ook de webpagina www.chronischgelukkig.com, voor meer informatie.
Lees hier haar column: 'Zoektocht naar Chronisch Geluk' (15) De kracht van spel(en)