Josephine krijgt wat ze verdient: 11 Mantelzorgers

Al haar kinderen dragen namelijk hun steentje bij, zodat zij in haar eigen, vertrouwde huis kan blijven wonen.

Op 18 november 1952 bezegelden Jacobus van Montfort en Josephine Delsing, geboren in Echt, samen hun liefde voor het altaar. Ze namen hun intrek in de boerderij aan de Molenweg in Maasbracht. Hier schonk Josephine het leven aan twaalf kinderen: zes zonen en zes dochters. Het was hard werken, maar zo voelde het niet. Zorgen was immers haar tweede natuur. Voor dag en dauw stond zij klaar voor zowel de kinderen als de dieren in de stal. De jaren mogen dan gaan tellen, de herinneringen zijn nog springlevend.

Anno 2023 woont Josephine er nog altijd, zonder haar overleden man, maar omringd door haar kinderen. Nadat zij drieënhalf jaar geleden thuis ten val kwam en haar arm brak, kwam zoon Maurice op het idee om een weekrooster te maken. Alle elf kinderen namen hun verantwoordelijkheid en verdeelden de zorg voor hun moeder. Onder aanvoering van zoon Cor bundelden de mannelijke telgen hun krachten. Samen verbouwden zij een deel van de schuur tot studio, bestaande uit een slaapkamer en badkamer. Zo hoefde hun moeder niet meer de trap op en konden de kinderen haar oude slaapkamer als logeerkamer gebruiken.

Sinds die tijd is er dag en nacht iemand bij haar: Marjo, Nicole, Jack, Ronald, Chantalle, Cor, Xandra, Riny, René, Maurice en Rita. Vanuit Limburg, maar ook Zwolle en Ede komen zij naar Maasbracht. ‘Boodschappen doen, koken, poetsen, wassen, de bedden verschonen, de tuin en de administratie verzorgen: iedereen doet wat hij of zij kan en graag wil doen. Dat voelt niet als een opgave. Mam heeft altijd geweldig voor ons gezorgd. Nu is het onze taak om voor haar te zorgen, thuis in haar eigen verzorgingshuis. Hoe mooi is dat. Het past ook helemaal in deze tijd waarin we, met hulp aan huis, zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen’, zegt dochter Nicole. Zij is wekelijks op maandag en dinsdag in Maasbracht.

De dagelijkse verzorging is in handen van de thuiszorg. De familie doet de rest. Dochter Chantalle is de spil in het team. Zij werkt op een steenworp afstand bij de apotheek, regelt in overleg met de huisarts de medicijnen en loopt regelmatig even binnen.

‘De mantelzorg voor ons mam voelt niet als zorg’, aldus Nicole. ‘We maken het vooral gezellig. Samen breien, kaarten, een stukje wandelen in de tuin. We doen de dingen die wij altijd al deden. Ook voor ons is het fijn dat we niet naar een verpleeghuis hoeven. Eigenlijk komen we gewoon thuis. Het enige verschil is dat onze bezoeken nu op elkaar zijn afgestemd. Ons geluk daarbij is, dat wij zo’n groot en hecht gezin hebben. Dat maakt het een stuk gemakkelijker om de taken te verdelen.’

Josephine luistert aandachtig mee. De dankbaarheid die in haar ogen is te lezen, spreekt zij ook hardop uit: ‘Ik vind het heel fijn, dat mijn kinderen er elke dag voor mij zijn. Ik woon hier nu eenenzeventig jaar. Ik hoef hier nooit meer weg.’ Op de salontafel voor haar ligt een groot, rond kleed, bedrukt met foto’s. Zijzelf in het midden en daaromheen haar elf kinderen, drieëntwintig kleinkinderen en elf achterkleinkinderen. Dat is pure rijkdom. Het kleed kreeg Josephine afgelopen voorjaar cadeau voor haar 94e verjaardag. ‘Sinds mam corona heeft overleefd, voelt elke dag met haar als een feestdag’, aldus Nicole. ‘Zoals de molen in deze straat zijn rondjes draait, zo maken wij ook voor haar de cirkel rond. Vroeger zorgde zij voor ons, nu zorgen wij voor haar. En dat blijven we doen zolang als het gaat.’

De gemeente Maasgouw heeft diep respect voor mantelzorgers en ondersteunt hen. Bent u mantelzorger en heeft u vragen of behoefte aan ondersteuning? Neem dan contact op met het Sociaal wijkteam, via telefoon 0475-85.25.00. Of stuur een e-mail naar [email protected]

. Ook kunt u langskomen tijdens het inloopspreekuur. Dit is maandag tot en met donderdag, tussen 9.00 uur en 12.00 uur, in Sociaal Maatschappelijk Centrum de Spil, aan de Suikerdoossingel 49 in Maasbracht.