Vernissage expositie Silent Scream in Gouvernement Maastricht

Met maar liefst vijfenzestig aangrijpende portretten over seksueel misbruik en grensoverschrijdend geweld wil zij niet alleen het taboe doorbreken én bespreekbaar maken. Maar bovendien die o zo noodzakelijke dialoog tot stand brengen.

‘Ik ben iemand van de dialoog. Daarom besloot ik - vanuit mijn beroep als kunstenaar - een poging te doen om zo het gesprek over seksueel misbruik op gang te brengen. Om te laten zien dat het iedereen kan overkomen. Dat het overal kan gebeuren. Heftig? Ja, inderdaad heftig. Maar hoe kun je anders iemand duidelijk maken wat seksueel misbruik met een ander doet? Het is haast onvermijdelijk om dan zo expliciet mogelijk in woord én beeld te zijn. Want iedereen is geneigd weg te kijken. Wat je niet ziet, bestaat immers niet. Dan hoef je niet bang te zijn dat het jezelf of je geliefden overkomt. Hoe iedereen reageert op de foto’s is heel verschillend. En dat is prima. Kunst moet namelijk schuren. Kunst moet iets losmaken', spreekt Henriëtte de vele bezoekers en belangstellenden toe.

'Het is mijn bedoeling door kunst het taboe te doorbreken, dat rust op zowel seksueel misbruik als hierover praten. Dus praat erover. Verwerk het door juist over het bijna onzegbare te praten. Leer van elkaar én luister naar elkaar. Geef je zelf - als slachtoffer - niet de schuld en schaam je niet. Dat is moeilijk! Zelfs ik blijf mij schamen als ik naar mijn eigen foto’s kijk. In het boek en hier aan de muur. Dat hoeft niet.’

De foto’s zelf zijn meestal gemaakt op de plaats waar het seksueel misbruik plaatsvond. Op het eerste oog zijn ze gewoon prachtig om te zien. Totdat je op de details let. Dan komt het behoorlijk bij je binnen. Zeker als je ziet welke emoties zulke afbeelding oproept bij de direct betrokkenen. Een momentopname van een ingrijpende ervaring, die een heel leven compleet ontwricht.

De foto’s vertalen hun onuitgesproken woorden in beelden. Ze vertellen op een confronterende, en toch ook mooie, integere manier over de machteloosheid, de pijn, het verdriet, de schaamte, het schuldgevoel, de littekens en de eenzaamheid van de betrokkenen. En de moed en kracht in hun ongelooflijke kwetsbaarheid.

‘Door één gebeurtenis staat mijn hele leven op z’n kop', vertelt Krissi. 'Het ergste vind ik nog dat het lijkt alsof iedereen naar mij kijkt. Alsof ik een uit een nestje gevallen vogeltje ben, te fragiel en te klein om vast te pakken. Eigenlijk wil ík mij niet zo voelen! Ik wil dat iedereen weer normaal doet. Maar het lijkt alsof het niet uitmaakt wat ik wil! Kijkt niemand dan naar wat ík wil? Wat ík nodig heb? Ik weet het zelf niet eens. Iedereen stelt mij zoveel vragen. Je bent toch zelf meegegaan? Hoezo heb je niet harder gevochten? Het helpt niet als mensen mij er constant op wijzen wat ik wel had moeten doen. Of dat ik anders had moeten reageren. Sommigen proberen het wel echt te begrijpen. Ze maken allerlei opmerkingen, soms verbaasd, soms verwijtend. Ze zien echter niet, dat ze mij daarmee kwetsen en aan mijzelf laten twijfelen. Zelf vraag ik me dat ook af. Waarom?'

'Niemand heeft het over... daarna. Ik voel me niet meer vertrouwd in mijn eigen lichaam en daar handel ik naar. Veel drinken, veel uitgaan, niet meer nadenken over de toekomst. Het maakt mij allemaal niets meer uit. Het boeit me niet meer. Niemand heeft het over... daarna. Als je kapot gaat vanbinnen en eigenlijk alleen nog wilt gillen of huilen. Of juist… helemaal niets’, beëindigd Krissi geëmotioneerd haar verhaal.

De grote expositie is vanaf vandaag 18 november tot en met dinsdag 24 december 2024 te bezichtigen in het provinciehuis in Maastricht. Daarna gaat de tentoonstelling door heel Nederland reizen. Naast de reizende expositie, is het gelijknamige boek verschenen. Bovendien is nu het nummer Silent Scream te beluisteren via diverse kanalen, zoals YouTube en Spotify.

Wil je het boek bestellen? Of wil je Silent Scream financieel ondersteunen of de reizende expositie tentoonstellen? Of heb je meer informatie nodig? Bezoek dan www.silentscream.nl of stuur een e-mail naar [email protected].

Bron foto's:
Foto's kunstprojet Silent Scream © HJIM van Gasteren
Foto's en tekst reportage: © M. van Leipsig