Daardoor zou er elk jaar vijf kilo extra van deze uiterst schadelijke stoffen uiteindelijk in de Maas terechtkomen, waaruit het drinkwater gewonnen wordt.
'Door deze vergunning komt de beschikbaarheid van schoon en gezond water én daarmee de gezondheid van onze leefomgeving en samenleving steeds verder onder druk te staan. Want als de provincie de gevraagde lozingsvergunning aan CFS verleent, zouden ook andere bedrijven er gebruik van kunnen maken om onbeperkt schadelijke stoffen te lozen', klinkt het vanuit het waterschap.
'En dat is onacceptabel. Bovendien draaien de inwoners op voor de extra kosten om het water te zuiveren.'
Waterschap Limburg heeft daarom afgelopen vrijdag officieel bezwaar gemaakt en een uitgebreide zienswijze ingediend bij de provincie. En is zelfs bereid in beroep te gaan tot aan de Raad van State. Afhankelijk uiteraard van het definitieve besluit. Daarnaast zoekt het schap samenwerking met andere waterpartners om gezamenlijk een krachtig en duidelijk signaal af te geven naar het provinciebestuur. Want ook vanuit de gemeente Weert, milieuorganisaties, de Provinciale Staten en de landelijke politiek klinkt er kritiek.
PFAS - een verzamelnaam voor chemische stoffen die niet of nauwelijks afbreekbaar zijn in het milieu - zijn de laatste jaren onderwerp van groeiende zorg. De lozing van deze stoffen is dan ook zeer omstreden.
Niet alleen breekt de natuur deze hardnekkige stoffen niet af als ze in het water komen. Maar ze kunnen er bovendien niet uit verwijderd worden. Daardoor stapelen PFAS zich op in de natuur, dieren en mensen en tasten zo de gezondheid aan. Ze zijn immers net zo schadelijk voor het immuunsysteem als de hormoonhuishouding en de vruchtbaarheid.